Afbeelding boven: Amerikaanse mariniers komen aan land bij Tinian. Bron: Wikimedia Commons.
De Slag om Tinian
Op 1 augustus 1944, vandaag exact 80 jaar geleden, sloegen de Verenigde Staten een belangrijke slag in de Tweede Wereldoorlog in Azië. In één week en één dag tijd wisten Amerikaanse mariniers een garnizoen van 8.000 Japanse soldaten te verslaan.
Wat voorafging
Nadat Saipan op 9 juli 1944 definitief in Amerikaanse handen was gevallen, konden er plannen gemaakt worden voor de verovering van Tinian. Op 16 juli 1944 werden de eerste aanvallen uitgevoerd ter voorbereiding van de amfibische landing op het eiland. Het bombardement van de Amerikaanse marine werd uitgevoerd door drie slagschepen, vijf kruisers en zestien ‘destroyers’. Uiteindelijk ging de invasie van Tinian van start op 24 juli 1944 met de landing van 4th US Marine Division op het eiland ondersteund door een bombardement van de marine en artilleriegranaten die vanaf Saipan werden afgevuurd.
Het verloop van de Slag
Bij de landing werd een succesvolle schijnaanval uitgevoerd ter afleiding van de daadwerkelijke landing die aan de noordzijde van Tinian zou plaatsvinden. Hierdoor waren de Japanse troepen genoodzaakt om zich op te splitsen. De volgende dag landde ook de 2nd US Marine Division en werd het de Japanse soldaten nog lastiger gemaakt. De Japanse militairen op Tinian hanteerden een vergelijkbare tactiek als die op Saipan waarbij ze zich overdag terugtrokken en ’s nachts aanvielen. De Amerikaanse overmacht bleek al snel te groot te worden voor de Japanners. Na vijf dagen van gevechten hadden Amerikaanse troepen op 29 juli 1944 al de helft van het eiland in handen. Eén dag later was de stad Tinian en het vliegveld al veroverd door de Amerikaanse mariniers. Op 1 augustus 1944 werd verklaard dat het gehele eiland in Amerikaanse handen was gevallen. De Japanse verdedigers hielden echter tot minstens 3 augustus 1944 stand waarbij er door Japanse soldaten nog burgers vermoord werden.
Nasleep
Door Amerikaanse troepen werden 13.000 Japanse burgers gevangengenomen en geplaatst in een detentiekamp op Tinian. Ook waren meer dan 4.000 Japanse burgers vermoord door Japanse soldaten, waren tijdens de gevechten omgekomen, of hadden zelfmoord gepleegd. Net als bij zoveel slagen in de Tweede Wereldoorlog bij de Stille Oceaan bleven er nog enkele verdedigers over. De meesten zouden zich verzetten tot 4 september 1945, twee dagen nadat Japan zich officieel zou overgegeven aan de geallieerden. De laatste verdediger van Tinian, Murata Susumu, werd in 1953 opgepakt. Tinian werd na de verovering van het eiland op 1 augustus 1944 een belangrijke basis voor Amerikaanse operaties in de Stille Oceaan. Er werden grote kampen gebouwd en een vliegveld met zes banen. Grote getallen Amerikaanse Superfortress B-29 bommenwerpers werden gestationeerd op het eiland. Vanuit Tinian werden de Filipijnen, Ryukyu eilanden en het Japanse vasteland gebombardeerd. Het bombardement van 9 op 10 maart 1945 op Tokio en de bombardementen met atoombommen op Hiroshima en Nagasaki van 6 en 9 augustus 1945 werden vanaf Tinian uitgevoerd.
Door Marieke de Klein