Afbeelding boven: Sergeant Joe Kodachrome, de mascotte van de Photographic Unit, aan de bar met zijn kameraden voor zijn dagelijke shot ‘gin’. Bron: Collectie Bombs Away B.V.
Dieren tijdens de Tweede Wereldoorlog: over beren, parkieten en coyotes
Dieren speelden een grote rol tijdens oorlogen. Honden en paarden maken al eeuwen onderdeel uit van talloze legers. Naast een ‘dienende’ rol waren er ook veel dieren die de rol van mascotte binnen een militaire eenheid kregen. Veel regimenten en bataljons hadden een hond of kat als mascotte, maar er waren ook andere mascottes. In de blogpost over Franz von Werra (The One That Got Away) kwam leeuwtje Simba al naar voren, maar hij was zeker niet de enige bijzondere mascotte die tijdens de Tweede Wereldoorlog dienst deed.
Wojtek
Zo was daar Wojtek, een Syrische bruine beer die geboren werd in Iran, en als welpje in Irak door uit Rusland geëvacueerde Poolse militairen van een Perzische jongen werd gekocht om vervolgens de mascotte van het Tweede Poolse Legerkorps te worden. Om Wojtek van eten te kunnen voorzien werd hij officieel als soldaat ingeschreven in het leger. Hij was betrokken bij de Slag om Monte Cassino waar hij hielp met het verslepen van kisten munitie. Hij werd gepromoveerd tot korporaal, en werd een ware beroemdheid bij de geallieerden. Wojtek imiteerde de militairen waar hij bij opgroeide. Hij dronk bier en koffie, at sigaretten, kon marcheren op zijn achterpoten zonder dat iemand hem dat geleerd had, en salueerde als begroeting. Hij sliep met militairen als ze het koud hadden, en vond het ook erg leuk om met ze te worstelen. Na de oorlog verhuisde hij naar een dierentuin in Edinburgh, waar hij zijn status als beroemdheid door media-aandacht altijd behield. Hij werd nog vaak bezocht door zijn vroegere Poolse legermaatjes, herkende ze, en was altijd blij als ze in het Pools tegen hem praatten. Wojtek overleed in 1963 op 21-jarige leeftijd, en is nog altijd een van de bekendste beren, waar zowel in Polen, Italië als Engeland meerdere standbeelden van bestaan.
Private Hunt
Het 37th New Zealand Infantry Batalion van de 3rd New Zealand Division had een iets kleiner dier als mascotte. Private Hunt was een parkiet zonder staart. Hij was als baby-parkiet zijn staart kwijtgeraakt doordat hij heel viel liep, en zijn staart daarmee op de grond schuurde. Toen hij groter werd en probeerde te vliegen, bleek dat zijn staart daarvoor te klein geworden was, en Private Hunt moest zijn gewoonte overal heen te lopen voortzetten. Private Hunt kon een beetje praten, en zei met name “Wicked Words” over de mensen van de inlichtingendienst die bijzonder dol op hem waren en, zo vreesde men, hem zijn “naughty ways” aangeleerd hadden. Het einde van Private Hunt was tragisch, hij verdronk in 1944 een regenton waar hij ’s nachts ingeklommen was en niet meer uit kon komen.
Jeep
Ook de 356th Fighter Group van de USAAF had een bijzondere mascotte. Het was een coyote luisterend naar de naam Jeep. Als klein pupje was hij door een boer aan piloot John Crump gegeven om hem af te maken, maar Crump besloot de pup te adopteren. Hij smokkelde Jeep mee naar Engeland, waar hij snel zeer geliefd werd. Hij kreeg eigen Dog tags, en een logboek. Hij heeft tijdens de oorlog vijf missies meegevlogen met John Crump in zijn P-47 Thunderbolt. Jeep en Crump deden alles samen, ze poseerden voor foto’s en oefende samen hun coyotegehuil. Na zijn vijfde missie in oktober 1944 met Crump werd Jeep aangereden door een militair voertuig en kwam om. Hij werd met militaire eer begraven bij de barak waar hij met Crump woonde. Nog altijd is daar een plaquette te vinden. Crump vloog de rest van de oorlog met de afbeelding van een coyote op zijn toestellen. In 1992 keerde hij terug naar de vliegbasis om het graf van Jeep te bezoeken.
Door Lisette van Wingerden