Afbeelding boven: Duitse Heinkel He 111 bommenwerpers tijdens de Slag om Engeland. Bron: Wikimedia Commons.
The Battle of Britain begins
Op 10 juli 1940 begon de Slag om Engeland, beter bekend onder de Engelstalige benaming The Battle of Britain. De strijd tussen de Britse Royal Air Force (RAF) en de Duitse Luftwaffe was op grote schaal losgebarsten.
Wat vooraf ging
Op 22 juni 1940 had Frankrijk zich overgegeven aan Nazi-Duitsland. Groot-Brittannië besloot echter om de strijd wel voort te zetten. De Britse premier Winston wees dan ook het voorstel van Adolf Hitler om vrede te sluiten resoluut af. Hitler zag geen andere mogelijkheid dan ook over te moet gaan op een invasie van Engeland. Met unternehmen Seelöwe (Nederlands: operatie Zeeleeuw) zou Duitsland Engeland gaan binnenvallen in juli 1940. Voordat het echter zover was moest Duitsland eerst de overmacht in de lucht zien te krijgen. Vanaf juni 1940 voerden Duitse bommenwerpers op kleine schaal bombardementen uit op Groot-Brittannië en op schepen in het kanaal tussen Frankrijk en Groot-Brittannië.
De Slag om het Kanaal
De eerste fase van de Slag om Engeland werd vanwege de grote hoeveelheid bombardementen gericht op schepen in het kanaal de Slag om het Kanaal genoemd. Met deze bombardementen probeerden de Duitse Luftwaffe vast te stellen hoe sterk hun Britse tegenhanger was. De Duitse aanvallen verliepen over het algemeen gunstig voor de Duitsers omdat zij de doelen uitkozen en de Britse jagers in veel gevallen te laat de schepen konden verdedigingen. Het was onmogelijk om de konvooien van Britse schepen altijd te laten begeleiden door jachtvliegtuigen. De konvooien werden nagenoeg gedecimeerd bij de Duitse luchtaanvallen en werden uiteindelijk geheel stopgezet.
Operatie Adelaar
Vanwege de successen tijdens de eerste fase werd er besloten om op 13 augustus 1940 over te gaan op een nieuwe strategie genaamd operatie Adlertag (Nederlands: Adelaardag). De Duitse aanval van die dag zou de grootste aanval van de Tweede Wereldoorlog tot dan toe zijn. Duitse bommenwerpers maakten die dag 485 vluchten en Duitse jachtvliegtuigen 1000. De havensteden Southampton en Plymouth en de vliegvelden Hampshire en Kent werden hierbij op grote schaal aangevallen. Op 15 augustus 1940 volgde nog een grote Duitse luchtaanval met 520 bommenwerpers en 1266 jachtvliegtuigen op het zuiden van Engeland. Uiteindelijk zou operatie Adelaar op een grote mislukking uitlopen omdat de Luftwaffe in één week 300 vliegtuigen kwijtraakte. Een strijd met zulke hoge verliezen was niet lang vol te houden en zou er voor zorgen dat de dominantie in de lucht niet vastgehouden kon worden. Dat betekende dat operatie Zeeleeuw ook niet uitgevoerd kon worden.
Afbeelding boven: Een Britse Spitfire valt een Duitse Heinkel He 111 aan. Bron: Imperial War Museum.
Hoe de strijd verder verliep
De Slag om Engeland zou nog tot 31 oktober 1940 duren. Het zou Groot-Brittannië ondanks het feit dat ze in de minderheid waren lukken om de strijd tegen Duitsland in de lucht te winnen. In Duitsland had men ondertussen het plan om Engeland binnen te vallen in de ijskast gezet. De aandacht van Hitler werd hierna verplaatst naar het oosten waar men verder ging met het plannen van een invasie in de Sovjet-Unie. Hoewel Groot-Brittannië dus niet was overwonnen achtte Nazi-Duitsland het land niet meer in staat om Duitsland grote schade toe te brengen. In de jaren hierna zou echter blijken dat Groot-Brittannië de strijd onvermoeibaar door zou zetten…
Door Marieke de Klein